اکنون باید نتایج بلوغ‌سنجی و ارزیابی اهمیت استراتژیک را در یک نمای یکپارچه ترکیب کنید. این نمای یکپارچه، ماتریس سطح بلوغ- اهمیت راهبردی (ML-SI) نامیده می‌شود و به روش زیر می­‌توان آن را ایجاد کرد (فرض می­‌کنیم که از یک طیف پنج­‌تایی صفر تا 4 برای هر دو ارزیابی استفاده کرده‌اید):

1. یک ماتریس ۵*۵ با یک محور افقی برای سطح بلوغ (ML) و یک محور عمودی برای اهمیت استراتژیک (SI) ترسیم کنید. هر محور را به 5 واحد تقسیم کنید تا 25 سلول ایجاد شود.
2. هر قابلیت را مطابق با میزان ML و SI مربوطه در سلول مناسب قرار دهید.

در زیر نمونه‌ای از ماتریس حاصل آمده است:

با نگاه سریعی به ماتریس ML-SI هم می‌توان واقعیت جالبی را در مورد وضعیت موجود چشم‌انداز قابلیت‌های سازمان دریافت: قابلیت‌هایی که بالای قطر اصلی ماتریس (نوار پذیرش) قرار دارند، آن‌هایی هستند که سطح بلوغ آن‌ها کمتر از اهمیت استراتژیک­‌شان است. بنابراین، این قابلیت‌ها نقاط ضعف بالقوّه سازمان هستند که ممکن است اجرای استراتژی‌ها را با شکست مواجه کنند.

در مقابل، قابلیت‌هایی که پایین قطر اصلی ماتریس قرار دارند، آن‌هایی هستند که سطح بلوغ آن‌ها بالاتر از اهمیت استراتژیک­‌شان است. ریسک اینکه این قابلیت­‌ها به گلوگاه اجرای استراتژی تبدیل شوند، نسبتاً پائین است.

اگر ماتریس ML-SI را به 3 منطقه تقسیم کنیم، نمای واضح‌تری از چشم‌انداز به دست می­‌آید:

1. منطقه شکاف (Gap Zone): قابلیت‌هایی که در بخش بالایی سمت چپ ماتریس قرار دارند، شاخص ML آن‌ها به اندازه‌ای کم است که برای مشارکت در اجرای استراتژی‌های سازمان کافی نیست.
2. منطق امن (Comfort Zone):  قابلیت‌هایی که در بخش پایینی سمت راست ماتریس قرار دارند، ممکن است  به دلیل داشتن ML بالا و یا SI پایین، ریسک کمی برای اجرای استراتژی ایجاد کنند.
3. نوار پذیرش (Acceptance Band): ناحیه اطراف قطر اصلی ماتریس، جایی که قابلیت‌های مربوطه دارای ML کافی برای ایفای نقش خود در اجرای استراتژی هستند.

جایگاه قابلیت‌ها در ماتریس ML-SI بهبودهای مورد نیاز در سطوح بلوغ قابلیت‌ها را در گام بعدی هدایت می‌کند...

• منبع:

https://www.linkedin.com/pulse/capability-based-planning-7-moves-47-reza-karami/?published=t

ترجمه: یاسمن بیگلری